Ken je dit gevoel? Iemand doet of zegt iets, er ontstaat een ‘confrontatie’ en zonder na te denken reageer je. Achteraf, wanneer het initiële gevoel hierover iets is gezakt, besef je dat je liever op een andere manier had gereageerd. Als je een fijn persoon tegenover je hebt in de confrontatie kun je het erover hebben met hem of haar, en besef je misschien dat hetgeen ze gezegd hebben helemaal niet zo bedoeld is zoals jij het hebt opgevat. Of misschien heb je het er niet over maar kom je zelf tot die conclusie. Waar heb je nu eigenlijk op gereageerd? Op de situatie op dat moment? Of op een oudere situatie, iets wat je vroeger hebt meegemaakt, wat werd getriggerd in deze nieuwe confrontatie?
Zonder dat we het in de gaten hebben, zetten we herinneringen vast in onszelf. Iemand heeft ons pijn gedaan, en omdat we dat gevoel nooit meer willen hebben, houden we de herinnering bij ons zodat we bij het eerste signaal dat dit mogelijk weer gaat gebeuren aan de bel kunnen trekken en een andere richting kunnen kiezen.
Voorbeeld: toen je 10 jaar oud was, zijn je ouders uit elkaar gegaan. Voorafgaand aan de scheiding waren er vooral veel discussies en ruzies, die je als kind hebt meegekregen. De kans is groot dat je, wanneer je zelf in een relatie zit, discussies en ruzies als teken ziet dat het slecht gaat met je relatie. Je koppelt de herinnering van hoe het bij je ouders ging aan wat je nu zelf mee maakt en legt daar de lading op van toen. Terwijl het best zo zou kunnen zijn dat voor de relatie waar je in zit, het juist heel gezond is om discussies te hebben. Het er misschien juist voor zorgt dat je de connectie met elkaar weer vindt. Maar omdat je er de lading van de herinnering van vroeger op legt, wordt het veel groter en moeilijker dan nodig is.
‘Don’t look at the wall’ - Robert Boustany
Een valkuil bij het willen veranderen van deze oude patronen is dat we ons gaan concentreren op wat we niet meer willen doen. En zoals het geval van ‘denk niet aan een roze olifant’ ervoor zorgt dat we juist aan een roze olifant gaan denken, zorgt concentreren op het weg krijgen van oude patronen er juist voor dat we dieper in die oude patronen zakken.
De oplossing? Maak nieuwe patronen. Laat los wat je weg wil hebben, maar ga implementeren wat je in je leven wil zien. Zoals Robert Boustany vaak zegt; “If you’re driving on a race track, and your car starts to spin out of control; don’t look at the wall! Look towards where you’d like to go, instead of looking towards where you don’t want to go.”
Wat wil jij veranderen in je leven? Aan welke oude patronen heb je geen behoefte meer? En belangrijker nog; welke nieuwe patronen wil je graag gemanifesteerd zien? Begin stapje voor stapje met het implementeren van nieuwe gewoontes. Wees niet te hard voor jezelf als je in oude patronen vervalt. Blijf kijken in de richting waar je naar toe wil. Don’t look at the wall.
Comments